05 februari 2016

5 februari 2016: Hortus Botanicus


Gisteravond mijn lezing gehouden in de Hortus Botanicus. Het was allemaal georganiseerd door mijn vriendin, die dat uitstekend heeft gedaan! Ik ben er erg blij mee. Er kwamen ruim 20 mensen op de lezing af: vrienden, bekenden en enkelen die ik nog niet eerder had gezien.

Ik heb mijn verhaal gehouden en na de pauze hadden we een vruchtbaar gesprek over godsdienst en aanverwante zaken. De avond eindigde met een borrel in het café van de Hortus. Een prachtige locatie!

Van het voorbereiden en geven van de lezing heb ik veel geleerd, en het suddert allemaal nog door. Op deze weblog zal ik hierna ook de tekst zetten, zoals ik die gisteravond heb voorgelezen, - wat een nieuwigheid voor mij was, omdat ik presentaties doorgaans losjes en al improviserend doe, aan de hand van enkele aantekeningen en met veel ruimte voor interactie. Dit keer niet dus. Het bood mij de mogelijkheid om precies te kunnen zijn in wat ik wilde zeggen. Het vergt nog enige oefening om dit voorlezen op een soepele manier te doen. Iets voor de volgende keer!




Het voordeel van een logboek als dit is dat het me ‘dwingt’, op een stimulerende wijze, om verder te gaan en door te zetten. Soms is het nodig om de macht der gewoonte, en met name die van eerdere gewoontes, een loer te draaien. (Zelfmotivatie gaat niet altijd vanzelf.)

En belangrijk voor het inhoudelijke proces: door iets te zeggen realiseer ik me vaak pas wat ik wil zeggen en waarom. Dan ontdek ik al doende waar het me om te doen is, gedreven door een scherpe en tegelijk vage intuïtie die dan tot gestalte komt. En dat gebeurt niet zelden ook nog eens achteraf, in een naijlende beweging van (zelf)bewustwording. Het krachtigst werkt dit wanneer het ook publiekelijk gebeurt. Zoals gisteravond, in het geven van een lezing, of in het schrijven van een weblog. Dat werkt verplichtend en intensiveert.

Ik had me bijvoorbeeld helemaal niet gerealiseerd dat de richting die mijn onderzoek voor de lezing had genomen, sterk was bepaald door een ingrijpende jeugdervaring, toen ik wegliep van huis en de gevolgen die dat heeft gehad voor mijn leven in de daaropvolgende jaren. De keuze van mijn aandachtspunten blijkt direct aan dit gebeuren gerelateerd. (Godsdienst en atheïsme, en niet gnosis, MRB, humanisme of marxisme, bijvoorbeeld, wat gezien het onderwerp ook heel goed aan bod had kunnen komen.) Het is niet vreemd, maar het drong pas tot me door toen ik vanochtend in bed nadacht over de gegeven lezing en de reacties erop. Het effect van expressivisme!

En wat ik ontdek: schrijven is geweldig, wanneer het onmiddellijk gebeurt, heet van de naald, recht uit het hart, wanneer het (nog) brandt in mijn gemoed! En het risico nemen van (te) lyrisch worden. (Lyrische filosofie, kan dat?) Daarvoor ruimte en gelegenheid creëren de komende tijd, als vitaal onderdeel van mijn (her)ontdekkingsreis!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten