Mijn vrienden hier in Parijs werken nogal hard. Ze weten
zeker ook van het leven te genieten, maar dat moeten ze bevechten op stressvol
werk. Voor het lezen van een boek – wat ze allebei graag zouden willen – hebben
ze geen tijd. Of beter: na hun werk zijn ze er simpelweg te moe voor. Ze
verdienen heel aardig, hetgeen maakt dat ze zich een mooi huis kunnen
veroorloven, in een rustige buitenwijk. Heel aangenaam. En niet te vergeten: ze
hebben twee kinderen, waarvan er één nog studeert, - wat in Frankrijk een
kostbare aangelegenheid is, zeker wanneer de student op kamers woont.
Van werkplezier is al lange tijd nauwelijks nog sprake. Mijn
vrienden, M en J, wekken de indruk geleefd te worden door hun job. Met name M
heeft een agenda die volledig bepaald wordt door anderen: vergaderingen,
noodsituaties, conflicten managen, etc. en dat zonder rustige momenten. Ik word
er al moe van wanneer hij erover vertelt. Begrijpelijk dat hij blij is met het
vooruitzicht over enkele jaren te kunnen stoppen, vervroegd, - als de politiek
daar geen stokje voor gaat steken...
Zou ik met hem willen ruilen? Tegen welke prijs?
****
Wat mij altijd heeft verwonderd, is dat de middelen om het
bestaan, ook het werkende, te vergemakkelijken enorm zijn toegenomen, de
afgelopen eeuwen, maar dat we harder en stressvoller zijn gaan werken, in plaats
van minder en relaxter. Hoe kan dat? Zijn het de arbeidsverhoudingen? Is het de
zucht naar comfort? Betreft het een verdelingsvraagstuk?
Wanneer je een klein kind ziet spelen en plezier hebben in
het leven, hoe kan het dan dat op volwassen leeftijd werk het plezier in wat we
doen doet verdampen? Een blije moeder achter een kinderwagen is welhaast een
jaloersmakende belediging geworden. Hoezo?
****
Vandaag laatste dag in Parijs. Eind van de middag terug met de bus.
Om enkele inkopen te doen trek ik door de stad, deels met de metro. Veel
vermoeide gezichten. Grauw. Misschien is het waarom er (naar mijn bescheiden mening) zo
weinig mooie mensen te zien zijn, - althans, minder dan in Amsterdam.
Bovengronds schijnt de zon. Het is fris, maar helderheid en
de blauwe lucht maken veel goed. De afgelopen dagen heb ik te weinig gedwaald
door de stad. Dat ga ik vandaag goed maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten